Weliswaar maakt Spinoza het ons Vrijmetselaars heel lastig. Wij geven de Opperbouwmeester van het Heel Al die naam omdat hij ons Wereld en Leven doet zien als een te voltooien bouwwerk. Maar voor Spinoza is Schepper en Schepping één – er is dus geen Schepper en geen scheppingsmoment, alleen maar een Heel Al zonder tijd- en ruimtegrenzen. Dat Ene noemt Spinoza Substantie. Substantie is wat onafhankelijk is van iets anders. Wat alles bevat kan niet van iets anders afhankelijk zijn. Aan substantie kent Spinoza twee attributen [eigenschappen] toe: stof en geest. Die twee eigenschappen manifesteren zich in verschijningsvormen, die Spinoza modi noemt. Modi zijn afhankelijk van tijd en ruimte, dus tijdelijk, beperkt, veel in getal en altijd deel van het geheel en in bezit van zowel geest als stof. 

Aan het Heel Al valt niets te verbeteren of voltooien. Het Heel Al is alles wat is en daarbuiten is er niets. De oerknal als het begin van het Heel Al zou in de ogen van Spinoza onzin zijn. Ook Loesje realiseert zich dat: “Eerst was er niets. En toen is dat ook nog ontploft.” Spinoza’s Heel Al heeft geen begin en geen einde, het komt nergens vandaan en gaat nergens naartoe. De Schepping is geen bouwpakket, dat goed of slecht in elkaar kan worden gezet. Er is geen goede of foute Schepping, er is slechts een Geblokte Vloer, omdat wij Licht en Duister waarnemen en daar onze eigen kwalificaties aan koppelen. De mens moet dus zelf zijn moreel zoeken. Spinoza’s god, het Heel Al is en doet niets anders dan zijn. In Spinoza’s opvatting is het atheïsme goddelijk, want deel van het geheel.