Maçonnelogie 17 Vrijmetselarij februari 2014
Stilte in de storm
Wij komen uit een wereld die verward en verdeeld is. De chaos van de werkelijkheid is niet een keurig in zwarte en witte vierkanten geordende arbeidsvloer. In die chaos is niets wat het lijkt en is wat het lijkt niets. In die chaos woedt een storm die ons heen en weer slingert in de op- en neergaande golven van het leven.
Maar soms gaat de storm van de voortsnellende tijd liggen, even tijdloos liggen. In die windstilte verzamelen wij ons op de Geblokte Vloer van talloze en taalloze vragen, waarop de antwoorden even talloos en taalloos zijn als het aantal middelpunten in de cirkel zonder uiteinden. In die diepe stilte ervaren wij dat die talloze en taalloze vragen geen andere antwoorden behoeven dan de antwoorden die in die vragen besloten liggen. Daar ervaren wij rust, even rust. Even, als dobberend, tobbend Deel, zijn wij in Harmonie met het Grote Alomvattende Geheel.
We komen uit een wereld waarin cynisme de overhand heeft: een wereld waarin wetenschap de mens beziet als een door genen, prikkels, hormonen en omstandigheden bepaald willoos wezen, dat zichzelf wijsmaakt dat hij een vrije wil heeft die keuzes maakt, waarin het leven zich voltrekt op een minuscuul deeltje van het Heel Al dat is en niets anders doet dan zijn, nergens vandaan komt en nergens heengaat, geen reden heeft en geen doel. Het is een wereld waarin licht slechts een natuurkundig begrip is en niet het Licht dat schijnt in de Duisternis die het niet heeft begrepen. Het is een wereld die onze taal niet spreekt, waarin Wijsheid, Kracht en Schoonheid betekenis-loze woorden zijn. Het is de wereld van het Westen waarin de mens willoos en kompasloos heen en weer wordt geslingerd op de golven van de laat-maar-waaien-wind.
Zijn wij Broeders dan niet van deze wereld? Ja wel: de wereld van het Westen is ook onze wereld, we komen er uit en we keren er in terug. Maar in de windstilte van de Loge voegen we er iets aan toe wat weliswaar niet van deze wereld is maar ons desalniettemin bevrijdt van de ketenen van de werkelijkheid in het Westen en van ons vrije mannen maakt die ervoor kiezen van de wereld meer te maken dan zij is. Voor ons is die wereld een te voltooien bouwwerk. Wij voegen iets toe aan de kilheid van het bestaan.
Aan de kille waarheid voegen wij verwarmende Wijsheid toe: een geloof dat de ruwe werkelijkheid kubiek kan worden door onze arbeid: wij kunnen de wereld mooier, beter, warmer maken dan zij is, te beginnen bij onszelf: op U komt het aan.
Aan de kille krachten die zonder aanziens des persoons de dingen binnen het Heel Al doen bewegen voegen wij onze hoopgevende Kracht toe: broederschap en saamhorigheid. Wij willen een kudde zijn die zonder dogma bijeen blijft. Wij willen een kudde zijn die buitenbeentjes binnen boord houdt. Dat voegen wij aan de wereld toe: hoop op een mooiere, betere, warmere wereld.
Die Wijsheid en Kracht mogen dan niet behoren tot de wereld van de feiten, zonder geloof en hoop is de wereld cynisch, koud, liefdeloos. Wijsheid maakt de wereld mooier door de Kracht van Broederschap die Schoonheid creëert. Laat Schoonheid de Liefde zijn die van het leven meer maakt dan een seksueel overdraagbare aandoening met dodelijke afloop.
Cynici zullen zeggen dat al ons ordenen in de chaos aan de chaos zelf niets verandert. En als het om de chaos zelf gaat, hebben zij gelijk, maar niet als het gaat om hoe wij omgaan met leven in de chaos. In ons leven zijn wij zelf verantwoordelijk voor onze eigen orde.
Als ik indertijd niet in Le Profond Silence mijn plek had gevonden op de Geblokte Vloer van talloze en taalloze vragen, waarop de antwoorden even talloos en taalloos zijn als het aantal middelpunten in de cirkel zonder uiteinden, was ik liefdeloos blijven dobberen op de golven van een zinloos bestaan.
Wij komen uit een wereld die verward en verdeeld is, maar op de Geblokte Vloer ordenen wij de chaos met Wijsheid, Kracht en Schoonheid, met Geloof, Hoop en Liefde, en met die ordening keren wij naar die verwarde en verdeelde wereld terug.
Doe U kennen in het Westen.