Ik behoor niet tot dezulken die in volle zelfovertuiging met een kant-en-klare oplossing op een A-4’tje in de binnenzak de Algemene Ledenvergadering binnenstappen. Ook niet tot degenen die menen dat alle [on]heil komt van het [Hoofd]Bestuur of van alle in het [Groot]Oosten vergader[en]de Broeders. Ik ben zo’n naïeve idealist – al mijn broeders erkennen mij als zodanig – die erop vertrouwt dat de gekozen [Groot]Meester zichzelf tot het bestier bekwaam zal weten en dat hij het werk zo redelijk mogelijk zal aannemen; dat hij niet meer Leerlingen zal aannemen dan hij werk kan verschaffen, en geen der Werklieden meer loon zal geven dan hij verdient; dat zowel de [Groot]Meester als de Metselaren aan hun plicht getrouw zullen zijn; dat zij hun loon naar behoren op de bestemde tijd zullen ontvangen zonder morren of tegenstreven en dat zij de [Groot]Meester niet zullen verlaten vóór het werk af is; dat de jonge Werklieden in het werk onderwezen zullen worden om het teloor gaan van materialen door gebrek aan kennis of ervarenheid te voorkomen, tot versterking en onderhouding mede van de Broederlijke Liefde!