In de vroegste Nederlandse vrijmetselarij in de 18 eeuw bakt elke loge zijn eigen rituele brood met krenten uit de Engelse, Franse en Duitse ritualen. Al snel is er de roep om eenvormigheid. De eerste poging is in 1770. Het Grootoosten stelt een commissie in die nooit samen komt. In 1815 wordt een tweede poging gewaagd, die resulteert in 1826 tot een aanbeveling aan de loges zich te scharen achter het compromis-rituaal dat door Broeder dominee Vredenburch in 1820 is geconcipieerd. Het Grootoosten wil het niet als regelgevende norm aanvaarden. Desalniettemin is dit rituaal in 1889 nog bij veel loges in gebruik en bij een aantal loges zelfs tot halverwege de 20 eeuw. Dit laatste betekent dat de derde poging, die start in 1840 en leidt tot een commissie in 1853 om te resulteren in 1865 in het compromis-rituaal van Broeder dominee Schouten niet echt succesvol is. Broeder dominee Carpentier Alting publiceert in 1878 zijn ‘Loge-ritualen’, maar omdat hij niet in opdracht van het Hoofdbestuur werkt, gelden die niet als een officiële poging, ook al zijn er meerdere loges die ermee gaan werken. Een vierde poging in 1889 levert geen enkel concreet resultaat op. Een vijfde poging is in 1905 het rituaal Helder, dat de orde dreigt te splijten en leidt tot het aftreden van het hoofdbestuur. Na dit debacle wordt het vaststellen/goedkeuren van het rituaal weggehaald bij het Grootoosten en wordt het een taak van het hoofdbestuur. Het eerste product van die taak is het revolutionaire rituaal-1928, waarin de lichtsymboliek de bouwsymboliek naar de achtergrond drukt. Pas als na WO-II de loges de stilgelegde arbeid hervatten, vormen de verplichte onderdelen uit dit rituaal de basis voor de meeste loges. In 1973 vindt nog een kleine bijstelling plaats en komt de bouwsymboliek in de opening en sluiting weer terug.