Daarom is het juist noodzakelijk om binnen de loge te leren praten, te leren compareren over wat er in de polariserende maatschappij gebeurt en hoe we daarin een verbindende rol kunnen spelen. In plaats van ons – mijns inziens onterecht – te beroepen op ‘De oude Plichten’ om politieke en religieuze onderwerpen te mijden, zouden we die lastige onderwerpen niet uit de weg moeten gaan. We moeten juist oefenen in met elkaar in gesprek zijn over wat mensen, Broeders, verdeelt. Niet omdat het makkelijk is – want ook Broeders hebben politieke en religieuze standpunten – maar juist omdat het moeilijk is en er dus getraind moet worden om juist dan te zoeken naar wat bindt. Praten over politiek en religie is niet hetzelfde als aan politiek en religie doen. Het is de kunst ervan buitenaf of vanuit een ander perspectief dan het jouwe naar te kijken, te analyseren wat er gebeurt, welke emoties erbij betrokken zijn, wat ons zo doet hechten aan het eigen gelijk. Vanuit de wil om te verbinden.