Denkdingen zijn voor Spinoza gedachtespinsels, fantasieën die alleen in hun taal, hun brein, en niet in de werkelijkheid bestaan. Denkdingen zijn de woorden die Wittgenstein een kleine drie eeuwen later bestempelt als ‘zinloze’ woorden, dat wil zeggen woorden zonder betekenis in de wereld van de feiten. Zo’n beetje de hele filosofie blijkt volgens Wittgenstein uit denkdingen te bestaan. Als de filosofie alleen woorden zou mogen gebruiken die een betekenis hebben in de feitelijke wereld, zou ze niets zinnigs over die feitelijke wereld kunnen zeggen. Filosofie blijkt net als de theologie niet te behoren tot de zogenaamde exacte wetenschappen. Zij geeft ons geen feiten, maar een menselijke waardering, beoordeling van de feiten, die de exacte wetenschap ons oplevert. De filosofische en theologische taal heeft zich losgezongen van de werkelijkheid, zegt daar feitelijks niets over, voegt er alleen iets aan toe. Wittgenstein blijft overigens in God geloven en gekweld worden. Spinoza maakt er een blijde boodschap van.