Ik leid een dubbelleven, niet twee gescheiden levens, maar één leven waarin idealisme en scepticisme hand in hand gaan, waarin ik deelnemer en toeschouwer ben. Ik ben schrijver en lezer en hoofdfiguur tegelijk van en in de roman van mijn bestaan. Mijn wereld is fictie, geen werkelijkheid, maar een beeld dat ik mij van de werkelijkheid gevormd heb. “Achter een laptop in een huiskamer zit een man deze column te componeren, terwijl een vrouw in dezelfde ruimte naar een film zit te kijken.” Dat zou een waarneembare werkelijkheid kunnen zijn, maar het is in ieder geval een beeld van een werkelijkheid. Zodra ik die werkelijkheid betekenis ga geven, voeg ik er iets aan toe. Ik zie mezelf als schrijver, ben zijn hoofdpersoon en lees zo mijn bestaan terug. Het zijn beelden in mijn hoofd, gevuld met herinneringen, ervaringen, verlangens en verwachtingen, automatismen en angsten. Ik zie mezelf uiteraard anders dan mijn filmkijkende partner mij ziet. Niet uitgesloten is dat ze zich blauw ergert aan de zoveelste avond dat ik weliswaar dichtbij toch onbereikbaar voor haar ben. Ik denk dat ik de hoofdfiguur in mijn roman ben en een bijfiguur in de hare. Maar zij ziet dat anders. Ik denk dat ik een bijfiguur in haar roman ben, maar ook dat ziet zij anders. En u die dit leest, interpreteert deze ‘romantische’ scène vanuit uw eigen roman. In mijn roman leeft u in uw eigen roman, waarvan u, al of niet in meer of mindere mate bewust, de schrijver en de lezer bent. Als ik in uw roman voorkom, bepaalt U mijn rol in uw roman.